توهم حیات : قسمت هشتم

چشمها!

انیماتورهای قدیم برای حل مشکلات به رفرنسهای واقعی مراجعه میکردند یکی از مشکلات بزرگ آنان چشمها بود.بالاخره باید میفهمیدند چطور انسانها با حالت چشمان خود ارتباط برقرار میکنند.پس از مطالعه عکسهای مختلف از چشم متوجه شدند که پلک ها  با باز وبسته شدن تنها عامل تعیین کننده شکل چشم و معنای ارتباطی آن نیستند و نیرو های دیگر از بالا ،پایین  و از گوشه ها جمع و یا باز میکنند.

چشم یک کره سه بعدی است که پلک رو سطح آنرا میپوشاند درصد کمی از آن را نمایان میکند. 

 

نیروهایی که بر چشم تاثیر میگذارند از پلک پایین ، پلک بالا ،گونه ها و ابروها میباشند.

چشمهای کارتونی هم  از این نیروها تاثیر میگیرند با این تفاوت که  قادرند تعداد بسیار زیادی از  احساسات را از طریق بیشتر باز شدن ،بیشتر بسته شدن  و تغییر جهت نگاه ایجاد کنند.

فرد مور نابغه دیزنی روشی را برای کشیدن چشم ابداع کرد که مردمک ، پلک ها و ابروها را به صورت دوایری که از یک جا گسترش یافته اند نشان میداد و باعث میشد  تا جهت نگاه و رابطه قوی مابین چشمها ایجاد شود.

وقتی قرار باشد حالت بی روح و خشک و حتی نابینایی چشم نمایش داده شود مانند یک چشم ربوتی و یا کسی که خواب گرد است چشمانی خیره و بدون حرکت به تصویر کشیده میشود.برای نمایش نیروی زندگی، انیماتور مرتبا حالتهای بیان احساس را از طریق تغییر حالت چشمان( نگاه پرش دار،نگاه خوشحال،نگاه سریع) عوض، میکند.چشمان شاد همیشه تحرک زیادی دارند و از حالت  خیلی باز( در اشتیاق )تا کاملا فشرده (در خنده)  تغییر میکنند.اگر در کارکتر متحرک شده چشمها بدون حالت رها شوند ممکن است که مانند یک مدل مانکن پلاستیکی و یا عروسک به نظر برسند.از چنین خاصیتی برای نشان دادن بی روح بودن عروسک های خیمه شب بازی  استفاده شد.

محل عنبیه نشان دهنده جهت نگاه است و در زمانی که توجه کارکتر به جایی جلب می شود همیشه جهت نگاه (محل عنبیه) پیشرو در حرکت است.

حالا در این تصویر یک تغییر جهت نگاه از چپ به راست را خواهیم دید. از بالا به پایین کار بهتر و بهتر میشود

مردمک وعنبیه می توانند شکلهای مختلف بگیرند که البته در جهان واقعی تغییری در اندازه عنبیه رخ نمی دهد اما در کارهای کارتونی این  تغییرنوعی از اغراق محسوب میشود.

هر چه عنبیه از گوشه چشم فاصله بگیرد  و ناحیه سفید بیشتر نشاندهنده  هیجان و هشیاری است

عنبیه در مرکز چشم امکان ساخت بیان احساسات خیلی زیاد را فراهم و جهت دید را نامعلوم می کند.

عنبیه کوچک نشانه وحشت و خیلی کوچک علامت سردرگمی، خروج از واقعیت (در ذهن کارکتر)، یا کاهش دیداست.

حالت مست و یا گیج و مدهوش

پلک زدن

شاید اول تصور کنید که پلک زدن فقط عملی خودبخودی است ولی بهتر است بدانید یکی از بهترین راهها برای زنده نمایش دادن کارکتر است.لذا برای بیشتر کارکترهایی که از موجودات زنده ساخته میشود برای طبیعی بودن لازم است که حس گوشتی و ضخیم بودن را داشته باشد.نحوه پلک زدن به سرعت توجه مخاطب را جلب خواهد کرد

  لذا برای نشان دادن حس گوشتی بودن  باید به دقت زمانبندی شود.

پلک زدن  در زمان تغییر افکار(مثلا حالت ناباوری)با  نحوه پلک زدن در حالت عادی متفاوت است و پلک پایین و بالا در پایین تر از نیمه چشم  با هم برخورد میکنند.

در زمانی که  کارکتر در حال بهوش آمدن است پلک خیلی کم در فواصل بسیار نزدیک به هم باز و بسته میشود طوری  که عنبیه  معلوم نشود.